Furtka II.

Noemi

Patrzyła na lamparta przez chwilę. Później położyła się pod drzewem i zasnęła.

Robin

Podszedł do Noemi , położył się obok niej i zaczął rozmyślać. Gdy po około 45minutach rozmyślań w końcu zmorzył go sen zasnął.

Noemi

Pczuła go obok siebie i obudziła się. Przeciągnęła się i zaczęła spacerować po wybiegu.

Robin

Obudził się lecz udawał że nadal śpi. Co jakiś czas spoglądał na Noemi. Jednak coś go zdradziło... kichnął. Choć możliwe jest kichanie przez sen , to najczęściej przy nagłej ochłodzie. A takiej nie było.

Noemi

Zwróciła błyskawicznie wzrok w jego stronę. Podeszła, usiadła i ryknęła przyjaźnie na przywitanie.

Robin

Otworzył jedno oko i spojrzał na nią. Wyszczerzył się wesoło pokazując ząbki.
-Cześć , jak się spało ? zapytał podnosząc się

Noemi

-Wyśmienicie- odpowiedziała wesoło.

Robin

-To dobrze , mi nawet też , chociaż długo nie mogłem zasnąć powiedział drapiąc się za uchem. Zamyślił się trochę po czym zaproponował
-Chciałabyś zobaczyć jedno miejsce ?

Noemi

-Z przyjemnością- odrzekła.

Robin

-No to chodź Powiedział i potruchtał do swojej jaskini. Co jakiś czas spoglądał za siebie , by upewnić sie że Noemi za nim idzie

Noemi

Szła dosyć powoli, chcąc zapamiętać drogę.

Robin

Wrócił. Popatrzył na furtkę. Tak tak , dobrze myślisz , zaraz spróbuje uciec. Zrobił rozbieg i... stuknął łbem o metalowy pręt furtki. Cóż , bolało. Chwila odpoczynku i następna próba.
-No dobra , teraz już się uda-Pomyślał i , znów porażka. Jeszcze kilka takich prób i jeszcze kilka takich samych porażek. Już stracił nadzieję aż nagle nowy pomysł. Nie trzeba przecież otwierać sobie furtki. Wystarczy przecież przeskoczyć przez siatkę. To jednak też nie od razu mu się to udało. A dokładniej: zrobił rozpęd , skoczył na siatkę i... stracił równowagę. Już myślał że to bez sensu. Jednak pomyślał o tym jak fajnie byłoby pozwiedzać tereny poza zoo... a na dodatek z Noemi. To dodało mu odwagi , pewności i sił. Tak , miał teraz motywację i choć wiele prób okazało się był porażkami on nie zamierzał się poddawać. No więc jeszcze jedna próba , jeszcze jeden skok i jeszcze jedna porażka. Z wściekłości zaczął gryźć siatkę. Tym razem zaczął się wspinać. W połowie drogi przez głowę przeszła mu pewna myśl.
-A co jak Noemi się rozmyśli i nie będzie już chciała uciekać ? A co jak będzie chciała , lecz nie będzie jej się udawało , tak jak mi i coś sobie zrobi ? Te myśli skłoniły go do puszczenia się. Zaczął chodzić w kółko i rozmyślać. Nie , jednak się nie podda. Postara się , a w razie czego pomoże jej. Popatrzył za siebie , może Noemi już do niego idzie. Lecz nie , jeszcze jej nie widać. No , ale trudno. Wyjdzie , a potem się już coś wymyśli. Miał jednak nadzieje że pomoc nie będzie potrzebna. Wziął jeszcze jeden rozpęd , wskoczył na wysokość pół siatki , a resztę udało mu się wspiąć. Na reszcie , wolność. Jest już za siatką.

(20 linijek :/)

Noemi

Noemi nadbiegła szybko. Uśmiechnęła się widząc Robina za siatką. Wiele miesięcy musiała sobie radzić sama, później czas spędzony w cyrku. Przeszła wiele wyzwań, więc miała pewne doświadczenie. Wzięła niewielki rozpęd. Wskoczyła na siatkę i zaczęła się wspinać.. ostrożnie, lecz zwinnie i szybko. Chwilę później była już po jednej stronie z Robinem. -Gdzie idziemy?- spytała i spojrzała rozjaśnionymi oczami na lamparta.

Robin

-Nie wiem , na razie wychodzimy z zoo. Chyba że odwiedzimy innych powiedział z chytrym uśmieszkiem.

(miało być 20 linijek no , ale dobra)

Noemi

-Chodźmy może do koni? Oczywiście nie po to, aby polować. W cyrku przyjaźniłam się z końmi.- powiedziała z uśmiechem na pysku i zastrzygła uchem.