Furtka II.

Emestine

A co sobie wyobrażasz? zapytała nadal nie spuszczając oczu z kota. W końcu był dorosły, a nagle zacząl się zachowywać trochę jak.. kociaczek.

Robin

-Nic , nic sobie nie wyobrażam.-wyjaśnił. Oblizał kły. Miło by było jakby dostal coś do jedzenia , ale powietrzem też się zadowoli.
-Jesteś głodna ?-zapytał spoglądając na kocice

Emestine

Emes spojrzała na lamparta wzrokiem nieco oburzonym, że zakończył tą pasjonującą rozmowę. Owsze. Dawno nic nie jadlam.. powiedziała spuszczając lekko łeb. Zasmuciła się nieco, ale nie chciała, żeby było to widac.

Robin

Spojrzał na kawałek mięsa , który dostał od Stevena. Był to już mały kawałek. Zeskoczył i obwąchał go , tak na wszelki wypadek. Zostały z niego tylko resztki , ale lepszy rydz niż nic.
-Masz , weź sobie zanim zjem go oczami-zaśmiał się spoglądając na Emestine.
-[b]Mówię poważnie , weź zanim nic z niego nie zostanie-dodał nadal wesoło.

Emestine

Aaa co zrobisz, jeśli go nie zjem? Zapytała z ciekawością. Uniosła brew. Nadal siedziala na drzewie. Tam bylo jej dobrze. Nie zamierzala z niego schodzić.

Robin

-Jeszcze pytasz ?-odpowiedział pytaniem na pytanie. Oblizał kły. Już mu ślinka ciekła , już by się na nie (mięso) rzucił... ale nie , on musi poczekać na to co odpowie Emestine.

Emestine

Z natury spokojna, zawsze dzieliła się z innymi. Teraz jednak miała do czynienia z 1,5 roku starszym od siebie lampartem. Zastanowiła się jednak.. Niee.. Weź je sobie.. Ja.. Mogę poczekać na jakiś inny kąsek, albo pójść na łąki i sama upolowac jakąś małą mysz.. schylila leb. Zasmuciła się. Teraz już bylo to widać.

Robin

Nie zwrócił na to uwagi. Zaczął tak łapczywie pożerać kawałek mięsa , że nic innego w świecie go nie interesowało. Małe kawałeczki połykał w całości.

Emestine

Emes. położyła się na konarze, odwróciła głowę, tak żeby kocur jej nie widział. Uroniła łezkę.

/nie będę płakać..

Robin

Gdy już zjadł spojrzał na Emestine. Wdrapał się znów na ten swój konar. Położył się do góry brzuchem i zupełnie nie zwracał uwagi na kocicę. Nie miał pojęcia co ona teraz czuje.

Emestine

Zeskoczyła z drzewa pobiegła gdzieś przed siebie, zostając cały czas w pobliżu furtki. W jej głowie zapętliły się różne myśli [...] usiadła pod jakąś małą skałką.

Robin

Zeskoczył i podszedł do niej.
-Co jest ?-zapytał zupełnie zadowolony z życia. Nie domyślał się że Emestine jest smutna... raczej że się z nim bawi.

Emestine

Eeeee.. Nic.. uśmiechnęła się. Najwidoczniej nie chciala o tym rozmawiać... odwróciła się do niego, przypadkowo sprawiając, że ich nosy się dotknęły. Przepraszam. powiedziała trochę speszona całą sytuacją.

Robin

-Nic się nie stało , nie przejmuj się.-uspokoił ją z uśmiechem. Zaczął lekko ruszać końcówką ogona. To nic nie znaczyło , tak sobie chciał pomachać.

Emestine

Popatrzyła na Noemi. Jest coś pomiędzy Wami? zapytała. Spojrzała kątem oka na kocura, potem na jego ogon. Tak chciała się nim pobawić.. Przeczuwała, że zaraz nie wytrzyma.