Nora Toboe.

Espectra

Wodziła za nim wzrokiem lecz jego słowa spowodowały chwilowe jej rozproszenie. Odwróciła łeb i spojrzała pytająco na basiora zerkając co jakiś czas na Stevena.

Toboe

Odwrócił łeb i spojrzał na wilczycę, obnażając kły. Dając jej tym samym do zrozumienia, że ma się zająć tym dwunożnym, bowiem inaczej on sam się tym zajmie.

Steven

Zrobił krok w stronę Espectry.
-Zaufasz mi?

Espectra

Przytaknęła łbel do basiora po czym zwróciła się do Steva. Pokręciła przecząco obserwując go uważnie. Nie...Ludziom już nigdy nie zaufa...Jej warga ponownie drgnęła lecz łapy ju nie były naprężone.

Steven

Ukląkł na ziemi. Położył prawą dłoń na sercu.
-Naprawdę nic nie chcę wam zrobić, przysięgam.
Patrzał jej w oczy.

Toboe

Widząc, że kroki wadery nie przynoszą skutku, gwałtownie skoczył ku wyjściu, stając pyskiem na wprost jego twarzy. Obnażył kły i warknął mu prosto w twarz, jeżąc się.

Steven

Wilk był osłabiony, miał mnieli więc równe szanse. Jednak Steven wciąż był na swoim miejscu. Jeśli nie zaufa mu Espectra, nie bęzie mógł wyleczyć Toboe. Westchnął.
-Chcę ci ulżyć w bólu.
Mówił do Toboe.

Toboe

Widząc, że w niczym nie poskutkowało, zaatakował. Rzucił się na Stevena, przewracając go. Kłami atakował jego twarz.

Steven

Padł na ziemię oszołomiony. Przewrócił basiora, zrzucając go z siebie. Szybko podał mu środek uspokajający. Bęzie za kilka minut działał, ale do tamtego czasu, musi z nim walczyć.

Toboe

Wyrwał się spod uścisku, kłapiąc kłami, parokrotnie zahaczając nimi o delikatną skórę człowieka. Już lekko "nabity" po głupim jaśku wskoczył do nory, gdzie się zaszył w najbardziej odległym kącie, walcząc ze środkiem, poprzez.. gryzienie łap.

Patti

Steven;
Lekkie obrażenia twarzy.
Toboe;
W następnym poście śpisz.

Espectra

Obserwowała wszystko z boku i nie miałą zamiaru oddać tak po prostu Toboe Stevenowi. Broniła dalej wejscia do jaskini, jednak po krótkiej decyzji napręzyła łapy gotowa w każdej chwili do skoku. Warkot był już naprawdę głośny, a kły ukazane w całej okazałości...W tej sytuacji wolała bronić basira niż atakować Stevena...

Steven

Zadyszał ciężko. Wstał. Wyjął chustkę z kieszeni. Otarł twarz.
-Espectra, naprawdę to dla jego dobra.

Espectra

Coś się dziwnego działo z Es. Wach[?]ała się...Cofnęła się krok i nieco przykryła kły jednak dalej była gotowa do ataku. Była już blizej wejścia do nory niż do Stevena. Jej spojrzenie wyraźnie pokazywało zwątpienie.

Steven

Podszedł krok naprzód. Zniżył postawę, w geście obrony. Nie miał wyjścia. Musiał ją chwilę przytrzymać.