Nora Toboe.

Espectra

- Achaa - powiedziała to takim głosem jakby słyszała tłumaczenie od rodziców. - Nie da się jakoś tego poczuć w moim przypadku? Może to dziwne, ale chciałabym wiedzieć jak to jest...- podniosła ślepia do góry zastanawiając się i zwróciła je zaraz na Tobołka.

Toboe

- Trzeba było się urodzić basiorem xp. - zaproponował, wytykając jej język. Po chwili wypuścił powietrze nosem.

Espectra

Szturchnęła go łapą udając naburmuszoną. Pokazała język i rzuciła się na niego a raczej położyła i leżała nieruchomo będąc jej wygodnie.

Toboe

Skrzywił się, jednak nie wydobył z siebie żadnego dźwięku. Hmh, trochę to bolało, ale zdobył się na powolne machnięcie ogonem.

Espectra

Przekręciła się nieco tak by nie sprawiac wilkowi zbyt wielkiego dyskomfortu. Wtuliła się w jego sierść i przymknęła nieco ślepia, jednak nie zamierzała spać tylko trochę odpocząc. Dmuchnęła nosem w jego sierść co spodowodawało jeszcze więcej ciepła które dawała Toboe niż samo przytulanie się do niego.

Steven

Był jakieś 10 m do nory. Wyszedł z gąszcza. Zrzucił z siebie liście.
-Toboe!
Zawołał.

Toboe

Zamruczał głośno, gdy poczuł na szyi przyjemne ciepło.
Cały czar prysł, gdy usłyszał człowieka. Skulił uszy i leżał bezgłośnie.

Espectra

Usłyszała kroki i podniosła szybko łeb. Podniosła się cała po czym popędziła Toboe.- Choć. Schowajmy się póki jeszcze nas nie widzi... - szepnęła do niego. Takie słowa dziwnie brzmiały w jej pysku jednak wolała uniknąć walki ze względu na jego stan. Spojrzała wyczekująco na baasiora. Ona doskonale wtapiała się w ciemnośc nory lecz on...

Toboe

Z trudem dźwignął się na łapy i pokuśtykał za wilczycę, odwracając pysk i wpatrując się w ścianę.

Steven

Usiadł zdyszany.
-No choć! Nic ci nie zrobię!
Co prawda nie widział ich, ale wiedział, ze gdzieś być muszą.

Espectra

Widać kryjówka nic nie dała. Więc posłała Tobołkowi wzrok by został po czym wyszła z nory warcząc grożąco z pokazaną tzw ''klawiaturą'' [xD kłami]. Blokowała wejście więc nie mógł nic zrobić...

Steven

Siedział spokojnie oparty o kamień, nie bał się.
-Chce mu pomóc.
Patrzał na Espectrę. Był spokojny. Nie miał pomysłu jak sobie z tym poradzić.

Espectra

*akurat...*pomyślała a słysząc jego głos warkot stał się głośniejszy. Wadera napręzyła trochę łapy jakby miała skoczyć, a sierśc na jej karku zjezyła się. Wpatrywała się bursztynowymi ślepiami w niego.

Toboe

Siedział w milczeniu, nieruchomo, tylko przysłuchując się powarkiwaniom wilczycy.

Steven

Wstał. Usłyszał, że podniosła warkot.
-Nie mam jak ci tego udowodnić. A zrobić krzywdy wam nie chcę.