Jaskinia

Salvadore

- Taka z ciebie femme fatale? Z kwiatka na kwiatek? - spytał, pieszczotliwie, nieco natrętnie skubiąc ją w kłąb. Od dłuższego czasu starał się oddychać.. rzadziej, by nie wdychać tyle woni rui. Dało się to dostrzec.

Venus

- Nie powiesz mi, że ty miałeś jedną przez cały czas, kotku. - odparła pieszczotliwie i obróciła się do niego przodem. - Oczywiście potrafię być wierna, jeśli zechcę. - zapewniła ogiera niemalże szeptem. Zauważyła jego starania i zaśmiała się w duchu. Jak na złość podetknęła mu zad pod nos i machnęła ogonem.

Salvadore

- Jeśli zechcesz? - mruknął, uśmiechając się cierpko. Miała ciekawy tok rozumowania.. Jemu nie zależało na wierności, u nikogo. Wobec wszystkich był bezinteresowny. Spojrzał na jej zad, nadymając mocno chrapy... Nie.
- Wiesz, że doprowadzasz do szału? Już chyba w piekle jest lepiej niż w tej jaskini.. - westchnął, starając się zatrzymać bezdech. Czuł się jak wampir, który z niejasnych powodów nie mógł dobrać się do upragnionej krwi.

Venus

- Och, przepraszam. - mruknęła Venus, udając, że się nie zorientowała. Obróciła się pyskiem do ogiera i oparła łeb o jego czoło.
- Jeśli chcę, tyle że na razie nie chcę. Korzystam z życia. - zachichotała cicho.

Salvadore

- Na starość się przystopuje, prawda? - uśmiechnął się słabo, patrząc jej w oczy. Widać było, że się uginał. Albo zaraz będzie robić wszystko dla klaczy na każde skinienie, aby pozwoliła mu.. no wiadomo co, albo - sam sobie weźmie.

Venus

- Wyobrażasz sobie, żebym miała być stara? - zapytała klacz, uśmiechając się do ogiera. Nigdy nie brała tego pod uwagę, ale od starości wolałaby już chyba zniknąć z tego świata. Bo kogo mogłaby wabić na starość? Teraz, póki była młoda, nie miała kłopotu, ale później, jeśli miałaby zostać sama z gromadą źrebiąt i byłych zabawek, lepiej jednak zrobić z tym coś w innym kierunku.
Wypuściła gwałtownie powietrze z chrap, na chwilę owiewając ich pyski parą.

Salvadore

Zachichotał cicho;fakt, ona mogła mieć z tym problem, ale on nie - w końcu jemu te źrebięta nie pozostaną, prawda? Potarł chrapami jej nos, mrużąc ślepia.

Venus

- Skarbie, na pewno znasz konsekwencje. Jeśli pomożesz mi w wychowaniu, nie mam nic przeciw. Musisz mi przyrzec tylko to, nic więcej. No cóż, jeśli się nie zgodzisz, będziesz czekał jeszcze dłużej na moją zgodę, o ile się doczekasz. Cierpliwość przeważnie zostaje nagrodzona. - Venus jawnie droczyła się z ogierem, jednak tym razem mówiła to nieco bardziej serio, nie chcąc zostać sama z jakimś rozbieganym źrebięciem.

Salvadore

Prychnął z poirytowaniem. Miał ochotę odmówić, choć.. nie dał rady. Był zabawką w jej rękach, nie było co tu ukrywać.
- Zgoda. - niemalże jęknął. Doskonale jednak wiedział, co z takim źrebakiem zrobi.. Nie da mu wejść sobie na głowę. W najgorszym przypadku wychowa drugiego Salvadora - może gorszego - albo małą, sprośną klacz.

Venus

- Wiesz, nie przypuszczałam, że się zgodzisz. - stwierdziła Venus i uśmiechnęła się szeroko. Otarła łeb o szyję ogiera. Naprawdę go polubiła, w sumie było jej go nieco szkoda. Tam, nad wodospadem, czekała kolejna klacz w czasie rui, a tymczasem ona przetrzymywała go już całkiem długo. Nie dość, że mógł nie zdążyć, to jeszcze będzie wychowywał jakiegoś małego bachorka, razem z nią. Oczywiście nie będzie miał wtedy tyle wolnego czasu na tego typu rozrywki, co zapewne musiało być dla niego wielkim minusem. Klacz jednak postanowiła jeszcze chwilę potrzymać ogiera w niepewności, choć wiedziała, że potem wyrazi zgodę. Obeszła go więc wokół, wodząc chrapami po bokach Salvadora. Zatrzymała się ponownie przy jego pysku i delikatnymi ruchami pyska zaczęła masować jego szyję (dobra, brzmi dziwnie, zdaje się z deka nierealne. oO).

Salvadore

Podniósł wysoko jedną z nogę i oparł ją na grzbiecie klaczy, co o dziwo mu wyszło. Prychnął głośno, wywijając górną wargę. Pieszczoty klacze były już tak jakby nieistotne, bo myślał teraz tylko o jednym oO'.

Venus

Venus zaśmiała się cicho i wysunęła spod kopyta ogiera. Obdarowała go kilkoma pocałunkami i mrugnęła, ciekawa, czy to zauważył.
- Skarbie, myślisz, że jest sens jeszcze zwlekać? - zapytała klacz, już dość zadowolona, że ogier przeszedł pomyślnie test wytrzymałości.

Salvadore

Pokręcił przecząco głową, jakby mechanicznie - był cały skołowany zaistniałą sytuacją, totalnie odurzony.. na granicy rozsądku. Czekał tylko, aż ta znowu się mu ustawi pod nosem.

Venus

- Wybacz, że musiałeś czekać. Cierpliwość zostaje nagrodzona. - wyszeptała do ucha ogiera i pocałowała go przelotnie, zaraz jednak obróciła się do niego tyłem. Parsknęła, oczekując na jego ruch.

Salvadore

Wspiął się na nią, z miejsca wchodząc w jej wilgotne wnętrze, wzdychając przy tym sentymentalnie, z wielką ulgą. Począł wykonywać płynne, szybkie i nie za mocne ruchy, aby wprawić się w rytm. Ciężar ciała trzymał jednak w ryzach, nie chcąc za szybko zmęczyć klaczy, którą pieszczotliwie podgryzał po kłębie.