Grota

Silver Shadow

Wysunęła przed siebie przednie łapy.
- A co, jeśli nie wstanę? - spytała beznamiętnym tonem. czuła, że w lewym kąciku jej pyska ciurkiem cieknie krew. Bywa.

Omael

Mały miał głos jak simba z króla lwa kiedy dowiedział się że Mufasa nie żyje zeszedł z niej wsunął się pod jej łapę położył i płakał dalej on się odwodni jak dalej tak będzie płakał uspokójcie to dziecko ludzie

Silver Shadow

Uniosła nieznacznie pysk w górę, oblizując jego lewy bok. Uśmiechnęła się gorzko, odwracając pysk w druga stronę. Położyła go na łapie, nie patrząc na Omaela. Zamknęła ślepia. Pięknie. Shadow pogrążyła się w emocjonalnej rozpaczy.

Omael

Wtulił się w jej puszystą sierść nie było widać jego płacącej mordki - przeprasza,przepraszam,przepraszam - powtarzał w kółko płaku płaku płaku

Silver Shadow

Odwróciła pysk, spoglądając na szczeniaka. Wymusiła u siebie lekki uśmiech, przytulając do siebie Omaela.

Omael

Nadal przepraszał wiedział ze to jego wina może był mały ale nie głupi wtulił się jeszcze mocniej w jej klatę płaku płaku

Aslan

Usiadł przy Silat i Omaelu.
-No i co? Może Armageddon jest twoim ojcem, Omaelu. Będziesz miał czas o tym myśleć w przyszłości. Ja może też.
Wyszczerz. Czy ten idiota nie umie zgrać się z sytuacją? XD

Silat · Gość

Silat obserwowała to wszystko przestraszonym wzrokiem. Skuliła się w kącie.
- To przeze mnie, zawsze byłam zła. - oznajmiła głośno i zaczęła bujać się do przodu i do tyłu z miną niekochanego dziecka.

Omael

Wstał spojrzał potępieńczym wzrokiem na Aslana - ciekawe co ty byś zrobił jak byś się dowiedział że masz 2 ojców z czego jeden jest taki on -wydarł się wskazał łapą w miejsce w którym armageddon zniknął - i jedyne co słyszę to to że będę miał czas pomyśleć o tym w przyszłości - zrzucił wybiegając

Silver Shadow

Spojrzała za wybiegającym szczeniakiem.
- Omael!
Warknęła krótko. Podniosła się i podeszła do Silat. Przesunęła nosem po jej karku.
-b] To nie twoja wina, nigdy nie byłaś zła...[/b] - uśmiechnęła się.

Silat · Gość

Silat zrobiła minę zbitego psa.
- Popatrz na mnie. Jestem przeszkadzającą ci małą gówniarą, która przypomina dodatkowo o znienawidzonym wilku. Mamo, nie potrzebujecie mnie. - oznajmiła, ba, niemalże wykrzyczała. Z płaczem, oczywiście.
- Nie chcę być nikomu ciężarem. - wykrzyknęła i wybiegła za bratem.

Aslan

-To paranoja. Zajmę się tym, poczekaj tu i pilnuj Lailah.
Wstał i ruszył za wilczętami.

Steven

Steven usiadł jakieś 2/3 metry od groty. Podrapał się po głowie. Co jeśli znowu go zaatakują? Musi jakoś przyzwyczaić do siebie rodziców. A one przyzwyczają szczenięta.

Silver Shadow

Warknęła, gdy tylko w jej nozdrza dotarł zapach człowieka. A śmierdział on tym, czym każdy lekarz - medykamentami i aż przesadną czystością. Cofnęła uszy w tył, z cichym warkotem wysuwając łeb z groty. Napięła mięśnie, gotowa w każdej chwili do skoku. Grzbiet miała wygięty niczym zdenerwowany kot, co było wyjątkowo... dziwne.

Steven

Trochę zniechęcił go warkot dosłyszalny z groty. Ale siedział dalej.
-Nic złego wam nie zrobię.
Powolnym i spokojnym ruchem wyciągnął z kieszeni kawałek mięsa (bez leków itp.) i rzucił go w stronę groty.