Ukryta grota w wodospadzie

Bazyliszek

Samiec odprowadził weterynarza bacznym, dumnym wzrokiem, który mu często towarzyszył. Młode były zabawne, szybko się rozwijały, z czego Bazyliszek bardzo się cieszył. Dumny był z ich szkrabów. Jednak rola rodziców nie jest taka łatwa, jak myślał. Do nieprzespanych nocy, ciągłej opieki nad maluchami dochodzą jeszcze siniaki i ubytki w sierści. Ale, czego nierobi się dla dzieci.
- I pokażę Wam z mamą, którędy kiedyś uciekliśmy - powiedział i porozumiewawczo spojrzał na matkę dzieci. Powstrzymał się jednak od krótkiej, sympatycznej salwy śmiechu.

Nutella

- Tak... - powiedziała lwica wspominając tamte chwile. Gdy to powiedziała podeszła bliżej do lwa i oparła lekko swój łeb na jego grzywie...

Bazyliszek

Przyjemnie było mu z łbem lwicy w grzywie. Spojrzał na młode, zaśmiał się cicho i mruknął coś gardłowo, co nie miało większego znaczenia. Bezsensowne byłoby coś teraz do nich mówić, gdy kłócą się o takie bzdury, przecież i tak go nie posłuchają. Delikatnie zrzucił lwicę z siebie, by móc zadziałać. Oparł się przednimi łapami o głaz, niewielkich rozmiarów, stojący tuż obok kłócących się, nabrał niewidocznie powietrza i wydał z siebie głośny, przerażający ryk, a że znajdywali się w jaskini, echo przyprawiło każdego o dodatkowe dreszcze strachu.
- Uspokoicie się? - spytał z lekkim grymasem w głosie. Nie przepadał za zwracaniem na siebie uwagi, tak jak przed chwilą się stało. Chciał coś dodać, ale pomyślał,że będzie to daremne, dopóki młode nie zrozumieją, że nie ma po co kłócić się o takie błahostki. I tak rodzice zadecydują.

Nutella

- No właśnie... jako rodzeństwo powinniście być zgodni, wiem, że to nie łatwe, bo sama miałam brata i siostrę, ale o wiele łatwiej się żyło, gdy wszyscy sobie nawzajem pomagaliśmy... - powiedziała samica. Chwilę potem wyszła z groty na słońce,aby trochę się ogrzać. Położyła się na plecach.

Stella

-Ja to puszczę w niepamięć , a jak on to nie wiem Powiedziała i podbiegła do taty by przytulić się do jego łapy.
-Jesteście na mnie źli ? zapytała taty ze smutnym głosikiem oczekując na odpowiedź również w imieniu mamy.

Nutella

Lwica usłyszała pytanie i ponownie weszła do groty.
- Jesteśmy dumni, że mamy takie dzieci, które pomimo swoich błędów próbują je naprawić. - odpowiedziała samica - ale staraj się unikać sytuacji w których może dojść do kłótni...

Stella

-Ale ja nie chciałam , to on mnie przecież zrzucił Powiedziała smutnym głosikiem i odeszła od taty. Stanęła pomiędzy Nutellą a Bazyliszkiem i spuściła łebek.

Nutella

Samica uśmiechnęła się i oparła swoją łapę na grzbiecie Stelli, aby ją pogłaskać.
- Nikogo nie będziemy tu obwiniać...

Casie

-Tylko tak mówisz , a z resztą po co ja wam ? Takie małe białe coś jak ja tu nie pasuje ! Krzyknęła i wysunęła się spod łapy Nutelli

//Stella\\

Nutella

- Biała, czarna, ruda czy niebieska... kolor sierści wcale nie jest najważniejszy - uśmiechnęła się do swojego dziecka...

Stella

-Nie ! Krzyknęła i wybiegła najszybciej jak mogła. Nie odwracała się tylko biegła przed siebie. Nawet nie marnowała czasu na otrzepywanie się. Po chwili zniknęła z pola widzenia.

Nutella

*Pobiegła za nią*

Kovu

- Jasne najlepiej zostawić innych i ruszać za jednym oczkiem w głowie też mam was gdzieś - pomyślał oddalając się w nieznanym kierunku

Bazyliszek

Bazyliszek pobiegł za młodym Kovu, złapał go zębami za kark i wrzucił na swoją puszystą grzywę. Wybiegł z nim z groty. /znajdziesz mnie/