Ukryta grota w wodospadzie

Bazyliszek

Podniósł się z ziemi i posłuchał samicy. Poszedł za nią.

Nutella

Samica położyła zdobyte mięso przed samcem.
- Masz, jedz i nie gadaj - uśmiechnęła się - ja już swój kawałek zjadam, więc nie bój się o mnie...

Bazyliszek

- Dziękuję - mruknął i zjadł swój kawałek.

Nutella

- Idziemy na spacer? - zapytała Nutella...

Bazyliszek

- Chętnie- mruknął i podszedł do niej. Otarł pysk o jej klatkę.

Nutella

- A więc idziemy mój drogi - powiedziała sympatycznym tonem samica.
Doszli razem do ogromnej polany obrośniętej nietypową, żółtą trawą. Co nie gdzie było widać wyschłe miejsca, gdzie był sam piasek. Tak, to właśnie sawanna...

Nutella z Bazyliszkiem szli środkiem niewielkiej sawanny.

Nutella

*przyszła*
Położyła się. Była wykończona już, nie miała nawet siły podnieść łba...

Bazyliszek

Przybiegł za lwicą. W pysku trzymał łupinkę od kokosa a w niej wodę. Usiadł obok niej.

Nutella

Lwica leżała jak nie żywa, wyglądała jakby zaraz miała umrzeć, ale nie była jednak smutna, a wręcz przeciwnie, z jej pyska nie znikał uśmiech, choć wykończona i obolała ... była szczęśliwa...

Bazyliszek

Patrzył zmartwiony na lwicę i pomrukiwał cicho i niepewnie.

Nutella

Nagle złapał lwicę mocny skurcz. Zaczęła rodzić. Sprawiło jej to ogromny ból.
Wydała na świat troje kociąt. Położyła swoje dzieci tak, aby mogły dosięgnąć sutków.
- Patrz jakie one śliczne - popatrzała na lwa - jesteśmy rodzicami!...

Stella

Wydała z siebie cichy , słodki pomruk. Przez jakiś czas po omacku szukała sutków. Gdy już znalazła , od razu z całej siły chwyciła jeden. Ciągnęła mleko bardzo łapczywie. Szczęście że jest więcej sutków niż kocią bo ona na pewno by się nie podzieliła.

Bazyliszek

Podszedł do małego kociaka.
- Ale ma dziwne umaszczenie - mruknął i polizał Stellę.

Nutella

- Jest piękna - powiedziała uśmiechając się do samca.
Po chwili zaczęła dokładnie myć swoje maleństwa...

Stella

Puściła na chwilę mamę i potarła dziąsła o siebie. Wydała kolejny pomruk i coś jak "Rrr... ro.."(rodzice). Dziąsła ją świerzbiły więc Bazyla w nos dziabnęła gdy pochylił się by ją polizać. Gryzła co się dało. Mamę za skórę ciągnęła , sutki obgryzała , a i za własny ogon ciągnęła. Doszło nawet do tego że się w język dziabnęła. Urządziła z bólu cały koncert pisków , pomruków i wycia. Przebierała tylnymi łapkami jakby płynęła kraulem , a przednimi jakby żabkom. Cały czas się wierciła , wyglądała tak rozkosznie że można by było ją zjeść. Wcale nie miała zamiaru spać , była bez wątpienia silna , energiczna i... narwana. Cóż , kto wie co będzie w przyszłości.