Leśna jaskinia Robina

Meredith

Samica siedziała chwilę, ziewając leniwie. W końcu stwierdziła, że nie będzie się tutaj nie wiadomo po co wpraszać, i postanowiła sobie pójść. Wstała i potrząsnęła łbem, przy okazji marszcząc nos. Wyszła przed jaskinię.
- Muszę iść. - mruknęła do samca, gdy tylko go dostrzegła. Musieć nie musiała, ale nie będzie przeszkadzać, skoro ma ważniejsze sprawy na głowie. Postanowiła poszukać miejsca, które mogłaby przejąć i tam zamieszkać. Oblizała pysk i odeszła wolno, kręcąc zadkiem x3.

Noemi

Pojawiła się przed jaskinią. Szła powoli i spokojnie. Poczuła obcą samicę. Zmarszczyła nos. Zdziwiło ją to, ponieważ wcześniej nikogo oprócz niej i Robina tutaj nie było. Zastrzygła uchem i rozglądnęła się uważnie dookoła, zauważyła odchodzącą panterę, była pewna, że to ją wyczuła. Weszła powoli do jaskini. Usiadła niedaleko wyjścia, pod ścianą. Nie odezwała się, tylko cicho mruknęła.

Robin

-O cześć ! Fajnie że już jesteś. Czekałem na Ciebie ucieszył się i podbiegł do niej

Noemi

-Cześć. Nie wiesz dlaczego na naszym wybiegu przebywają pantery?- przywitała się i zapytała. Nie wspominała o samicy, którą wyczuła, w końcu są tylko przyjaciółmi. Jednak gdzieś głęboko w sobie, czuła, że zależy jej na Robinie.

Robin

-Chyba nas połączyli. To dwa prawie identyczne gatunki. powiedział i zamilkł. Pomyślał chwilę. Myślał o Noemi i Mederith. W końcu coś w nim pękło
-Noemi...ja... chciałbym Ci coś powiedzieć

Noemi

-Tak? Co?- zapytała ciekawym głosem. Spojrzała na Robina i uśmiechnęła się. Czekała w skupieniu na odpowiedź.

Robin

-No bo... ty jesteś dla mnie na prawdę ważna. Może nie czujesz tego co ja , ale musiałem Ci to powiedzieć

Noemi

-Na.. naprawdę?- zapytała z niedowierzaniem. -Ty też jesteś dla mnie ważny. Nie miałam odwagi ci tego wcześniej wyznać- powiedziała.

Robin

Uśmiechnął się , lecz ciągle nie umiał uwierzyć że to powiedział , a co dopiero że Noemi czuje coś podobnego. Podszedł bliżej niej.

Noemi

Uśmiechnęła się i otarła łbem o szyję lamparta. To był impuls. Noemi również nie mogła uwierzyć, że Robin czuje to co ona.

Emestine

Weszła niepewnie do jaskini. Nie wiedziała czego ma się spodziewać. Szukała jakiegoś cichego miejsca, aby odpocząć po wyczerpującej podróży. Rozejrzała się, zobaczyła parę lampartów.
- Przeszkadzam?- zapytała skromnie i cicho, jak na nią przystało.

Noemi

-Nie, ależ skąd- powiedziała miłym tonem i uśmiechnęła się do nowo przybyłej lamparcicy. Poczuła w niej drobne zagrożenie. Gościł już jedną, nie znaną mi panterę w tej grocie. Ale teraz? Kiedy powiedział, że zależy mu na mnie? Mógłby?- krążyły jej po głowie takie myśli. Jednak miała nadzieję, że zaprzyjaźni się z nieznaną jej jeszcze przybyszką. -Jak masz na imię?- zapytała.

Emestine

-Emestine. A.. a Ty? - zapytała niepewnie. Czuła się nieswojo, w obcej grocie z dwoma lampartami. Ale musiała się przełamać. Potrzebowała towarzysza...

zw. będę koło 16.xd

Noemi

-Jestem Noemi- powiedziała i uśmiechnęła się delikatnie. -Jak tutaj trafiłaś?- zapytała i przechyliła lekko łeb.

Emestine

Weszła w głąb jaskini. Usiadła przy ścianie.
Długa historia... Jak co dzień siedziałam z moją rodziną pod naszą kryjówką. Nagle rozległy się huki, strzały.. To było coś okropnego.. Wszyscy nagle się zlękli... - mówila coraz ciszej. W końcu po jej policzku spłynęła mała łza. Po chwili zaczęła mówić dalej.. Uciekłam stamtąd natychmiast. Ale byłam jeszcze mala, więc co ja tam mogłam wiedzieć. Pobiegłam przed siebie. Odwrócilam się. Ale moich rodziców nigdzie nie było widać. ponownia zamilkła. Nigdy z nikim nie dzieliła się tym co przeszła...